Syn Stanisława, urodził się 29 lutego 1928 r. na tzw. Polskich Kresach Wschodnich w miasteczku Raków, odległym o ok. 2 km od biegnącej wówczas granicy państwowej polsko-radzieckiej i ok. 30 km na zachód Mińska - stolicy dzisiejszej Białorusi. Już jako młody chłopak broniący Polski i polskości aktywizował konspiracyjnie najmłodszą młodzież w duchu patriotycznym w Związku Młodych Orląt w Rakowie a od grudnia 1943 r. na ziemiach wileńskich pełnił, wraz ze swoim bratem Janem, zaszczytną służbę w Zgrupowaniu Stołpecko-Nalibockim Armii Krajowej w szwadronie CKM-ów 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich, jako goniec dowódcy szwadronu porucznika "Jara" Jarosława Gąsiewskiego.
Brał udział w obronie polskiej ludności obrzeża Puszczy Nalibockiej przed partyzantami sowieckimi pod dowództwem legendarnego porucznika Adolfa Pilcha ps. "Góra" "Dolina". W lipcu 1944 r, gdy zgrupowanie przeszło do Puszczy Kampinowskiej, wówczas w pułku Palmiry-Młociny, dowodzonym przez "Dolinę", brał udział w walkach w Warszawie, m.in. w bitwie o Dworzec Gdański i lotnisko bielańskie, a także w walce o wieś Truskaw. Za bohaterski udział w rozbiciu garnizonu w Piaskach Królewskich mianowany został do stopnia st. ułana. Po rozbiciu zgrupowania w Budach - Zosinach pod Jaktorowem, przedarł się do Lasów Koneckich, gdzie w szeregach 25. pp. Armii Krajowej Ziemi Piotrkowsko-Opoczyńskiej jako kapral toczył boje z Niemcami do grudnia 1944 r., a dalej prowadził działalność konspiracyjną w Opoczyńskiem. Kończy swoją tułaczkę partyzancką walkami na Kielecczyźnie w styczniu 1945 roku.
Odznaczony m.in. Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
Podobnie jak wielu "rakowskich" jego matka wraz z rodzeństwem osiedliła się na ziemiach zachodnich w Zielonej Górze.
Jak tylko mógł publicznie głosił i pisał wiele artykułów, w których podkreślał polskość terenów za Bugiem i nad Niemnem. Spisywał historię walk oddziałów AK pod dowództwem Adolfa Pilcha - "Doliny", z których wiele osób następnie korzystało.
Był współorganizatorem wmurowania w kościołach warszawskich wielu tablic pamiątkowych Zgrupowania Stołpecko-Nalibockiego Armii Krajowej jak i w miejscach szczególnej ofiary krwi poniesionej przez współtowarzyszy walki.
Spisał i przygotował do druku historię ówczesnego polskiego pokolenia "rakowskiego" oraz walk zgrupowania Stołpecko-Nalibockiego w obronie ukochanej ojczyzny.
Nie dane mu było jednak cieszyć się w pełni wolnością dzisiejszej Polski. Zmarł przedwcześnie w Zielonej Górze dnia 1 kwietnia 1984 r., w pełni sił i zapału do działania, właśnie w latach , na które tak bardzo czekał, w okresie wyłaniającej się w końcu z mroku komunizmu i rodzącej się III Rzeczpospolitej.
Pozostawił bogaty zbiór materiałów historycznych.
Piotr Kosowicz
|